Het was altijd een van de meest doeltreffende wapens waarmee voorstanders van ‘wind op zee’ het vuur openden op tegenstanders die riepen dat het allemaal wel wat erg dure kilowatturen dreigden te worden. De voorstanders lobden dan wat publicitair granaatvuur uit hun ‘economies of scale’ tegelstelling.

Let maar op, luidde hun tekst, door nu flink (gesubsidieerd) te investeren dalen straks de productiekosten per molen, nemen de productiecapaciteit en betrouwbaarheid per molen toe en daardoor komen de opwekkingskosten per eenheid (kilowatturen) snel op het niveau van traditionele elektriciteitsopwekking. De invoering van een forse heffi ng op CO2 emissies, via een systeem van ’cap and trade’, zou deze transitie van fossiel naar duurzaam alleen maar versnellen. Omdat er nog nauwelijks buitengaatse windparken bestonden was deze verdediging lange tijd zo effectief als de achter-hoede van het Italiaanse voetbalelftal. Zo was het immers altijd gegaan; innovatie, schaalgrootte en automatisering lieten de kostprijs zakken.

Lees hier het volledige artikel: UITGAVE VAN SHELL NEDERLAND B.V. JULI AUGUSTUS 2010